Eylülün Yırtığı

Eylülün yırtığı vurmuş tenime
Rüzgar tırmalıyor yüzümü, yabancı bir el gibi
Sarı yapraklar düşerken içime
Bir boşluk büyüyor, tanıdık bir telaş
Kaybolmuş bir şarkının yarım kalan sözleri
Yüreğim bir eski ev
Çatı katında sen
Sessizce bekliyorum
Ben senden öğrendim hüznü sevmeyi
Elimden düşmüyor paslı anahtar
Unutulmuş bir mektup gibi sandıkta
Hayata tutunuyor küskün gülüşlerim
Bir umut beliriyor, puslu bir anı
Ben de ardından açılıyorum
Bir yara izi gibi derimde
Neden sonra anladım o saklı bahçeyi
Gözlerim dolunca senden
Hayat belki o kayıp şarkının
O derin suda yankılanmasıdır
Durdukça yosundan yeşil
Büyüdükçe mavi