Eylül’e bir mektup yolladım,
Yaprakların dilinden, toprağın kokusundan.
Hüzün, ince bir sis gibi çökerken şehre,
Anılar birer birer canlanır zihnimde.
Eylül’e bir şarkı fısıldadım,
Kaybolan umutların, yarım kalmış aşkların.
Her yağmur damlası bir gözyaşı sanki,
Geçmişin izlerini taşır derinden.
Eylül’e bir sitem gönderdim,
Vefasızlığın, unutulmuş sözlerin.
Rüzgar, kuru yaprakları savurur gibi,
Hayallerimi alıp götürdü bilinmezlere.
Eylül’e bir özlem sundum,
Gidenlerin ardından, gelmeyen baharların.
Belki bir gün dönerler, kim bilir?
Eylül, hüzünle yoğrulmuş bir mevsimdir.
Eylül, bir veda busesi.
Bir yanıt yazın