Camdan Kaleler Masalı

Bir varmış bir yokmuşun ötesinde,
Kent ışıklarında kaybolan bir çağdı.
Masallar unutulmuş, rüyalar yorgundu.
Aşk, bir algoritma hatası gibiydi,
Ve kalpler camdan kaleler misali,
Kırılgan ve ulaşılmaz,
Yapayalnızdılar.
Prensesler kulelerde değil,
Sosyal medya akışlarında beklerdi.
Prensler at yerine son model arabalara biner,
Ve ‘like’ yağmurlarıyla sevgilerini kanıtlardı.
Ama bir ‘unfollow’ her şeyi siler,
Gerçek duygular sanal alemlerde,
Solup giderdi.
Ejderhalar yoktu belki ama,
Rekabetin acımasız alevleri vardı.
Herkes mükemmel olmak zorundaydı,
Filtreler ardında saklanarak.
Gülüşler sahte, sözler anlamsız,
Bir maskeli balo sürer giderdi,
Sonsuza dek.
Sonra bir gün,
Biri kalbinin camını kırdı.
Ve anladı ki,
Masallar gerçek olabilirdi,
Eğer cesaret varsa,
Kendi hikayeni yazmaya.