Çağın Yangını

Bu bitmek bilmeyen hırsın ateşi,
Yakar içimizi, kül eder bizi.
Her gün bir başka maskeyle gezeriz,
Sevgiyi unuttuk, nefret ekeriz.
Kinle beslenen kalplerimiz taşlaştı,
Vicdanımız sustu, öfke coştu.
Bir umut ışığı arar gözümüz.
Bu karanlık çağın yalnızlığı,
Sardı dört bir yanımızı acımasızca.
Gerçeği görmezden gelir olmuşuz,
Yalanlara sığınır, avuturuz.
Huzuru kaybettik, telaşımız sonsuz.
Aşkı hiçe saydık, çıkarımız uğruna.
Sessiz çığlıklarımız yankılanır,
Bu amansız döngüde kaybolur.
Birleşsek, belki söner bu yangın,
Belki yeniden yeşerir umut.