Yaldızlı sözler, bir gösterişli kule,
Yükselir, göğe değmeden çürük temelle.
Ruhunu satanlar, alkış tutar hep bir ağızdan,
Göz kamaştıran parlaklık, gizler yalanı derinden.
Vicdanın fısıltısı kaybolur bu gürültüde,
Hakikat unutulur, sahte sevinçler içinde.
Kör bir gururla,
Övünürler hep kendileriyle,
Boş bir yankı sadece.
Sessiz çığlıklar yükselir kalplerden,
Bir kurtuluş umudu beklerler derinden,
Adalet terazisi şaşmış, vicdanlar kan ağlar,
Karanlık bir çağda, güneş doğmayı unutmuş sanki,
Kaybolmuş değerler, yalan bir dünyada.
Güneşin doğuşu gecikir, belki de hiç doğmaz,
Yalanın gölgesi uzar, ruhları boğar.
Umut bir fısıltı, karanlığa direnir,
Gerçek aydınlığı bekler, sabırla yaşar,
Bir gün uyanır insanlık, bu boş ihtişamdan.
Boş İhtişam
Bir yanıt yazın