Bir Yalan Bir Yangın

Bir yalandı başlayan içimde
Sözler uçmuştu, anlamlar kaybolmuştu
Bakışlar donuklaşmıştı
Rengi sönmüştü tüm umutların
Göğsümü kara bir boşluk sarmıştı
Tek tek düşüyordu anılar uzaklara
Acımasızca esiyordu sessizlik
Savrulmuştu aşktan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir ömür gibiydi gençlik
Neydi o bir zamanlar
İnancım, umudum
O sevinçler, o coşkular neydi
Ne bu kadere teslim olmuşluğum
Ne bu küllerle kararan yürek
Ne bu tükenmiş deniz; beklentim
Önümdeki uçsuz karanlık da ne
Ne bu ardımdaki enkaz; hayallerim
Beni kötü vurdun vicdansız
Kederli, çaresiz sonuma
Bir zehirli ok gibi saplandın
Kapkara gecemle
Ateşten feryadımla girdin içime
Yalanlar büyüdü dokunduğun
Hülyalar öldü yürüdüğün
Ve acılar katmer katmer oldu sustuğun yerde
Başımda senin şeytanların dans ediyor şimdi
Çürüttüğün düşlerin ağırlığından
Boynum bükülüyor
Güneşi batmadan nefretinin
Bir zifiri karanlık çöküyor gözlerimden
Gün boyu senden bir fırtına esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle kapkaranlık
Başım dönüyor, off başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık
Ölme diyorsan; git yok ol öyleyse
Sarıl zehrinle, kinin ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım buz
Alevler yükseliyor cehennemimden
Hadi gel, yak ellerimi, benimle kan
Benimle diren her umutsuzluğa
Benimle öl, benimle gömül
Birlikte karışalım onüçüncü topraklara
Bir yalan ben, sen yangın.