Şimdi bir şehrin uğultusunu dinliyoruz
Gökdelenlerin o meşum griliğinde
Yüzleri asık telaşlı kalabalıklarıyla
Bir umut filizi çıkabilir içinden
Söküp toprağa diksek bile bile
Şimdi sen tam vaktindesin unutulacak
Ardına bakılmayacak tam bir veda edilecek
Hangi bir vedan güzelim hangi biri
Bir elinde geçmişin tortusu duruyor katı
Öbür elinde geleceğin belirsiz parıltısı
Daha öbür elinde kilometrelerce yabancılık
Yorulan ruhlar için sabahlara kadar
Yapay ışıklar altında
Bir elinle de boyuna hayaller yıkıyordun
Biz eskiden de en aşağı böyleydik senlen
Bir siren çalıyorsa onu duyardık
Bir reklam panosunun cazibesine diyecek yoksa onu
Bir insan boyuna yalnızlık çekiyorsa onu
Ne zaman küskünlüğün, ayrılığın, vefasızlığın aşkına
Bir kardelen dikmişsek betona
Sabaha kadar bekledik durduk
Betonda Açan Kardelen
Bir yanıt yazın