Kareler prizmalar yığılmış üst üste
Gökdelen hıçkırığı -rüzgarda yankılanan-
Çelik halatlar çelik halatlar çelik halatlar -yalnızlığın ördüğü ağ-
Yükseklerde bir terasta unutulmuş bir saksı birazdan.
Asansör boşluğundan fısıldıyor bana
Şehrin uğultusunda kaybolan çığlıklardan
Ben terastayım şimdi -iyi miyim-
Camdan bir kafese hapsedilmiş adam.
Geri çekiyor bulutlar gölgelerini usulca
Ben şehri seyrettim durdum bir zaman
Peki
Ne kaldı geriye var mı hesaplayan.
Yapayalnız bir silüet bir de paslanan anten.
Güneş batıyor yine -son bir veda busesi-
Betonun grisiyle karışan umut kırıntıları
Ben aşağı iniyorum şimdi -mecburen-
Işıklar sönüyor bir bir, karanlıkta kaybolan adam.
Betonarme Melankoli
Bir yanıt yazın