Beton Yüzlü Deniz

Avuçlarımda eriyen bir buz gibi sensizlik
Yalnızlığın sesi şehrin neon ışıklarında yankılanır
Ruhum kıyıya vuran yosun kokulu bir anı
Sahipsiz bir martıyım, çığlıklarım sana ulaşmaz
Tenin bir limandı, şimdi sis çökmüş, terkedilmiş
Yapayalnızım, yüksek binaların gölgesinde kayboldum
Gözlerin aynalar gibi, yansıtıyor geçmişi
Ama ben değiştim, artık o eski ben değilim
Eskiden bir pınardın, şimdi paslı bir musluk
Modern dünyanın zehri damarlarımda dolaşıyor
Yabancılaştım kendime, yabancılaştım sana
İkimiz de kaybolduk, bu beton ormanında
Bir umut ışığı arıyorum, gökdelenlerin arasında
Belki bir gün yeniden yeşerir, kuruyan kalbimiz
Bekliyorum, sessizce, bu beton yüzlü denizin kenarında
Gelir misin, bilmiyorum, ama seni bekliyorum.