Bayramdır, herkes sevinçten uçarken,
Benim içimde bir buruk telaş.
Eski bayramların tadı yok artık,
Her şey değişti, zamanla aktı.
Yalnızlık çöktü omuzlarıma,
Hatıralar canlandı bir bir,
Gözlerim doldu, içim yandı.
Bayramdır, çocuklar şeker toplarken,
Benim çocukluğum geldi aklıma.
O masumiyet, o coşku nerede şimdi?
Kayboldu gitti, geri gelmeyecek.
Her bayram biraz daha büyüdüm,
Her bayram biraz daha uzaklaştım kendimden.
Hayatın acımasız gerçekleri,
Yüzüme bir tokat gibi çarptı.
Bayramdır, ama içimde bayram değil.
Yapay bir gülümseme yüzümde.
Bayramdır, herkes aileleriyle bir aradayken,
Benim ailem çoktan dağıldı.
Kimisi uzaklarda, kimisi toprağın altında.
O eski sofralar, o kalabalık kahkahalar,
Hepsi birer hayal oldu artık.
Bayramdır, ama yalnızım bu bayramda.
İçimde bir boşluk, bir özlem var.
Keşke her şey eskisi gibi olsaydı,
Keşke o günlere geri dönebilseydim.
Ama artık çok geç, her şey değişti.
Bayramdır, ama benim için bayram değil.
Bayramdır, herkes yeni kıyafetler giyerken,
Ben eski anıları giyindim.
O eski bayramlıklar, o özenle saklanan oyuncaklar,
Hepsi birer teselli oldu bana.
Bayramdır, ama yenilik yok içimde.
Eskinin özlemi, yeninin telaşı var.
Hayat bir döngü gibi, tekrar ediyor kendini.
Ama ben aynı değilim, değiştim artık.
Bayramdır, ama içimde buruk bir hüzün var.
Keşke bu hüzün hiç olmasaydı.
Bayramdır…
Yoksa değil mi?
Belki de sadece bir gün.
Geçecek nasılsa…
Bir yanıt yazın