Ayrıntılar

Unutmak en zoru dediydi birisi,
Ben unutmadım, o da hatırlamadı.
Bir boşluk hissi…
Ama kimse kaybolmadı.
Herkes yerli yerinde kaldı.

Saatler durulmadı,
Güneş de aynı doğdu, aynı battı.
Denizler köpürdü, kuşlar göç etti.
Ben seni yine de bekledim.
Bekledim, bekledim, bekledim…
Hiçbir şey değişmedi.

Bir yabancı gibiydik artık,
Yolları kesişmeyen iki nehir gibi.
Eskiden aynı denize akardık,
Şimdi ayrı kıyılarda.
Ayrı şehirlerde, ayrı evlerde
Ayrı anılarda.

Belki de hiç olmamalıydı,
Belki de çok erken bitti.
Belki de her şey olması gerektiği gibiydi.
Kim bilebilir ki?

Sadece bilirim ki,
Bir iz kaldı içimde, silinmeyen.
Bir şarkı yankılanır hala, dinmeyen.
Bir rüya görürüm bazen, bitmeyen.
Bir umut taşırım içimde, yitmeyen.
Ve beklerim seni hala, gelmeyen.
Sonsuzluğa dek.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir