Umutsuz İltica

Vakit yavaş, dünya ağır.
Yürek bir garip telaş içinde,
Saklanacak bir yer arar.
Kaç mevsim devrildi içimde,
Yazları kışa çalan bir hazan,
Beklentiler, kırık dökük umutlar,
Sığınacak bir liman gözlerken,
Fırtınalar dindi sanırken,
Bir boşlukta salınır durur,
Merhamet dilenir gibi.
Kendine dönmek ne zormuş meğer,
Yüzleşmek geçmişin hayaletleriyle,
Her anı bir bıçak gibi saplanırken,
Affetmek, unutmak mümkün mü hiç,
Yeniden doğmak, arınmak isterken,
Kirlenmiş bir nehir gibi akar durur,
Umutsuz bir iltica.
Kimsesiz bir kuş misali,
Kanatları kırık, uçamaz halde,
Bir el uzansa tutunacak,
Belki de her şey değişir.
Ama gece yine çöker,
Yıldızlar kaybolur karanlıkta,
Ve ben, bir gölge gibi,
Umutsuzluğa teslim olur,
Ta ki yeni bir şafak doğana dek.