Kül Rengi Miras

Bütün sandıkları açtın
Ama bilmediğin bir şey vardı belki de
Anıları saklamadın
Yüzün eskidi o zaman
Gözlerin karardı
Ve ne kadar çok sustuk çocukken
Ve birden anımsadık ki
Miras orda başlıyor
Tam da yalanların çoğaldığı yerde
Söylenecek çok şey var bu hayatta
Unutulmamış bir çocukluk bile yok artık
Böyle diyorsun her aynaya bakışında
Yaşadığım ev sana benziyor git gide
Ne zaman gülmeyi denesem hüzün çöküyor
Ya da erteliyorum sevinci bir sonraya
Derin bir yalnızlık oluyorsun kalabalığa karışsam
Karşılıksız bir selam kadar kırılıyor içim
Yaşadığım hayat da canımı sıkıyor artık
Hatıralarımı silip atıyorum birer birer
Ve ben bütün geçmişimi unutuyorken şimdi
Miras diyorsun tam da orda başlıyor unutmak
Düşününce ağlıyorsun bir anlamı yok dememek için
Oyuncaklar, resimler, mektuplar saklıyorsun sandıklara
Kendine bir bahçe bul artık bir de salıncak
Parçalanacağın bir anı bul bu hayatta
Tek derdin o evden kaçıp gitmek olmalı
Ve giderken yakmak bütün anıları
Birden anımsadım ki miras orda başlıyor
Tam da anıların saklanmadığı yerde
Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak artık