İçtenlik Çağı

O “an”
Örselenmiş bir gül gibi elde
Yalnızlık denen ince sızı
Hiç dinmiyor
Belli ki kalbin en derininde.
Aşağı yukarı, sağa sola
Düşlerde, gerçeklerde
Vurulur ondan sana her acı
Tutulmuş bir aynadan yansıyan surette.
Direnmek, teselli–bir rüzgar esti usulca–
Uzakta bir yaprak düştü
Susmanın sonsuzluğu–yeterince–
Geçsin bir süre böyle–ne fark eder–
Beslesin içini o unutulmuş umut.
Gelecekte, dedin–ama nerede–
Kim bilir, belki de şimdide
Hatıralardan kalan boşluğun
Gizlidir cevabı o “an” da