Kent Aynasında Yalnızlık

Eskiden kalma bir telaşla dolanır içim,
Saatler durulmaz bir nehir gibi akar.
Yüzlerdeki çizgi, silinmiş bir resim,
Her köşe başında anılar saklar.
Şehrin gürültüsü bir maske gibi yüzümde,
Yabancı bakışlar, kayıp birer iz.
Adımlar ağırlaşır, bir boşluk derinde,
Uzaklarda bir ışık, sönük bir deniz.
Kaldırımlar yorgun, ağaçlar sessiz şahit,
Rüzgarla savrulur yaprakların hüznü.
Bir kahve kokusu, bir anlık ferahlık ümit,
Kalabalık içinde kaybolmuş bir ben.
Gölgeler uzar, gece çöker yavaşça,
Yıldızlar birer fısıltı, derinden gelen.
Yalnızlık bir yoldaş, tutunurum usulca,
Kent aynasında kendimi arayan.