Yüreğimdeki Eski Eve Ağıt

Şimdi uzaklarda bir şehir var,
Büyüdüğüm ev, terk edilmiş sokaklar.
Bir özlem ki içimde kanayan yara,
O çocukluk rüyaları, kaybolan anılar.
Her köşe başında bir hatıra saklı,
Yüreğimde dinmeyen bir sızı var.
Oyunlar oynadığımız bahçeler kurudu,
Komşuların sesi artık duyulmuyor.
Kapı önünde bekleyen annem yok artık,
Eski dostluklar, unutulmuş sevdalar.
Bir zamanlar hayat dolu olan o evde,
Şimdi yalnızlık kol geziyor, çaresizlik hüküm sürüyor.
Yıkılmaya yüz tutmuş duvarlar, hatıralarla dolu.
Ne kadar zaman geçti, bilmiyorum,
Ama o ev hala içimde yaşıyor.
Bir sığınak, bir liman gibi,
Beni geçmişe çağıran bir fısıltı.
Unutulmayan, kalbimde yer edinen.
O evin merdivenleri gıcırdıyor hala,
Odaların kokusu burnumda tütüyor.
Duvarlardaki resimler solmuş olsa da,
Anılarım tazeliğini koruyor, hiç solmuyor.
Keşke geri dönebilsem o günlere,
O masum, o mutlu anılara, çok özlüyorum.
O eski evin sıcaklığı, kalbimde hep yaşayacak.
O ev artık yok, biliyorum,
Ama özlemi hiç bitmeyecek.
Yüreğimde bir yara olarak,
Sonsuza dek yaşayacak.