Bir zamanlar sevda eken ellerim,
Şimdi matem tutar, ah eder durur.
Gönlümde açan güllerim kurudu,
Feleğin sillesi sineme vurur.
Ne umdum, ne buldum bu devran içinde,
Yaralarım derin, kan revan akar.
Bir tatlı söz beklerken dillerim,
Sitemler, figanlar hep beni yakar.
Aşkın ateşiyle yanmış yüreğim,
Kül oldu savruldu, izi kalmadı.
Dost bildiklerimden aldım darbeyi,
Yüzüme gülerken arkamdan vurdu.
Gurbet ellerinde bir garip kuşum,
Kanadım kırık, uçamam gayrı.
Çaresiz beklerim bir gün döner mi,
O eski neşem, o eski bahar.
Yoksa artık bende unutuldum mu?
Kederi Dokuyan Eller
Bir yanıt yazın