Tutulan nefesle beklerken
Çağdaş bir yalnızlık bu, bilirsin,
Ve en sığ sularında boğulurken
Anlamsız bir coşku hissedersin.
Akşamüstü apartman boşluklarından
Yapay ışıklar sızıyor içeri,
Hatıraları soruyorlar, hatıralar,
Bir filmin tekrarı gibi bir şey.
Hiç bir şeyim yok yiten zamandan başka
Keşke yalnız bunun için affetsem seni.
Kırık dökük umutlarla yola revan olurken
Sahici bir gülümseme ararsın,
Ve en derinden yaralandıktan sonra
Acı bir kahveyle avunursun.
Bir yanıt yazın