Sessizce Yiten

Biliyorum, artık o kahkahalar yok
Değişti her şey, bir film şeridi gibi aktı zaman
Oysa ne çok şey ummuştum o gülüşten
İçimde bir bahar, dışımda lapa lapa kar
Bitti, tükendi, savruldu her şey ansızın
Gözlerinde bir yabancılık, sesinde bir uzaklık
Aynı şehirde iki ayrı yabancı olduk seninle
Hatırlıyorum o ilk bakışı, o ilk dokunuşu
Şimdi hepsi birer hayal, birer anı sadece
Unutmak mümkün mü, bilemiyorum
Sessizce yiten bir gemi gibiyim
Uzaklarda bir liman arayan
Eskiden bir anlamı vardı saatlerin, günlerin
Şimdi hepsi boş birer tekrar, anlamsız bir döngü
Yüreğimde bir sızı, ruhumda bir yara izi
Kabullenmek zor, veda etmek daha zor
Belki de en doğrusu unutmak, silmek her şeyi
Ama nasıl unutulur, bir zamanlar canın olan
Gitmek mi gerek, kalmak mı bilemiyorum
Belki de gitmek en kolayı, kaçmak gerçeklerden
Ama nereye kaçarsan kaç, kendinden kaçamazsın
Sessizce yiten bir aşkın ardından bakakalırım.