Yapay Yalnızlık

Bir umut ekilir, yeşermeden solar mı?
Bir sevda başlar, hiç bitmeden yorar mı?
Gözler bir ışık arar, karanlıkta kalır mı?
Kalp bir ses bekler, yankısız susar mı?
Bir labirent çizilir, çıkış yolu belirsiz,
Her köşe bir hayal kırıklığı, her duvar sessiz.
Adımlar atılır boşluğa, umutsuz bir çabayla,
Yalnızlık bir gölge gibi, yapışır yakaya.
Bir el uzanır mı bilinmez, karanlığın içinde,
Bir ışık belirir mi uzakta, çaresiz gönülde.
Belki bir çıkış vardır, belki de yok, kim bilir?
Bir şarkı fısıldanır, duyulmaz olur mu?
Bir düş kurulur, gerçekleşmeden kaybolur mu?
Bir yalnızlık büyür, içten içe kemirir mi?
Bir çare bulunur, yaraları sarar mı?
Bir maske takılır, gülümseme sahte,
Gözler anlatır her şeyi, gizlenemez gerçekte.
Bir insan kaybolur, kalabalığın içinde,
Bir yalnızlık yaşanır, derinden derine.
Belki bir gün anlaşılır, belki de hiç, kim bilir?
Bir umut doğar mı yeniden, kim bilir?