Vicdanın Sesi

Düşünüyorum: Kalbin sükûtu bir yanılgı mı?
Affediş, ruhun aynasında beliren bir gölge mi?
İçimde yankılanan bu sessizlik, bir çığlık mı?
Saflık, zamanın aşındırdığı bir umut mu?
Belki de her hata, bir derstir içimize kazınan,
Vicdan, karanlıkta yol gösteren bir ışıktır.
Affetmek, zincirleri kırmak, özgürlüğe kanat açmak,
Saflık ise, kirli sularda açan bir lotus çiçeğidir.
Düşünüyorum: Geçmişin yükü sırtımda ağır mı?
Gelecek, bilinmezliklerle dolu bir labirent mi?
Yoksa her an, yeni bir başlangıç, bir fırsat mı?
Vicdanın sesi, yolumu aydınlatan bir rehber mi?
Belki de affetmek, kendini affetmektir en başta.
Saflığı korumak, kalbi temiz tutmaktır hayatta.