Gün batımı, eski bir resmin solgun rengi,
Pencerede bekleyen yalnız bir silüet.
Dışarıda hayat, bir nehir gibi akarken,
İçeride zaman, donmuş bir an gibi.
Bir yadigâr sandık, anıları saklayan,
Her toz zerresinde bir hikaye fısıldayan.
Rüzgarın sesi, uzak bir şarkı gibi,
Kalbimizde yankılanan bir melodi.
Camın ardında bir tango başlar,
Hayallerle gerçeğin dansı.
Unutulmuş mektuplar, sararmış yapraklar,
Geçmişin izleri, silinmeyen hatıralar.
Her yağmur damlası, bir gözyaşı gibi,
Yanaklarımızdan süzülen bir hüzün.
Bir umut ışığı, karanlığı delen,
Yarınlara dair bir inanç fidesi.
Pencere, bir aynadır dünyaya açılan,
İçimizdeki derinliği yansıtan.
Camın ardında bir tango devam eder,
Yalnızlığın ve özlemin dansı.
Bir yanıt yazın