Zamansız Yankılar

Ey kalbi yorgun, solgun aynası ömrün,
Nedendir bu bitmez tükenmez kederin?
Sanma ki her düşüş bir nihayet olur,
Yeniden yeşermek toprağa borcun.
Dünler ağıt yakar, yarınsa umut.
Geçmişin gölgesi uzar durur ardında,
Her adımda bir anı, bir ders saklıdır aslında.
Olsun, savrulmuş yaprak misali rüzgarda,
Dirençtir ruhun özü, yılmamaktır hayatta.
Unutma, her fırtına bir gün dinecektir elbet,
Yaralar kabuk bağlar, izler kalır sadece.
Bugünün sükunetinde dinle iç sesini,
Geleceğe uzanan bir köprüdür şimdi.
Kaybolan düşleri yeniden ara bul,
Hayata tutun, yeniden doğmaya kurul.
Umudun rengi solmaz gönül bahçende,
Bir tohum ek, sabırla bekle filizlende.
Güneş doğacak, yeniden yükselecek.
Yüreğin ferahlasın, gözlerin gülsün,
Hayat yeniden başlar, sen istersen.
Unutma, her şafak bir başlangıçtır.