Zamansız Çığlıklar

Şehirler büyüdü, ruhlar küçüldü,
Yabancılaştık birbirimize, ey dost.
Beton duvarlar göğe yükseldi,
Gönül bağları koptu, bir bir yok oldu.
Sessiz çığlıklar yankılanır derinden.
Her köşe başında bir yalnızlık nöbette,
Gözler kaçar oldu tanıdıktan bile,
Maskeler takındık, sahte gülüşler yüzlerde.
Hızlı adımlarla geçiyoruz birbirimizden,
Bir selamı bile çok görüyoruz artık.
Eskiden hal hatır sorulurdu, şimdi sadece
Bir endişe var içimizde, kaybolmaktan.
Yüzler solgun, umutlar tükenmekte,
Bir el uzatsak, tutacak kimse yok sanki.
Hayaller ertelenir, yarınlara bırakılır,
Gülmeyi unuttuk, ağlamayı çok gördük kendimize.
Bir ses duyulsa, tanıdık bir nefes ararız,
Çaresizlik sarar benliğimizi, içten içe.
Zamansız çığlıklar yükselir derinden, duyabilene.