Yüzümün İzinde Bir Ses

Şimdi
hüzündür biriken
karanfil kokulu yalnızlıkta.
Şehirden
gözü kapalı bir ağaç gölgesi şehirden
saklıyor o eski gülüşümüzü.
Yükselerek çatılardan balkonlardan
gelip içime sızıyor.
İçimin kırılgan sedası
içimin paslı sedası.
Ve düşlere doğru
inci: zamanın oyunu.
Deniz: yorgun sureti.
Eski resimler arasında
hatıranın yansıması kocaman.
Dün görüyorum düş görüyorum
bütün resimler arasında
karabasan soğuk yabancı
– unutuşun buruk anısı –
denizlere karışmıyor.
Babam çok geç gelmişti
yüzümün izinde bir ses.