Yüzümdeki Eski Çizgiler

Yol geçen hanı olmuş bu telaşlı şehir
ve ben bir köşe başında unutulmuşum
aynı şarkılar çalıyor her radyo frekansında
aynı yüzler geçiyor önümden, yabancı
bir baş dönmesi bu, bir türlü geçmeyen
Ne kadar değişti ellerim, bilmiyorum
tutunduğum dallar kurudu birden
bir silgi geçti üzerimden sanki
kayıp bir surete dönüştüm aynada
Küçük bir anı saklarım içimde
bir zamanlar yeşildi bu şehir
şimdi gri bir duman her yanı sarmış
unutulmuş bir masal gibiyim ben
Ve ne kadar büyüdü içimdeki çocuk
kaç mevsim geçti, sayamadım
bir boşluk var içimde, derin ve soğuk
artık hiçbir şeye yetişemiyorum
Yüzümdeki eski çizgiler konuşur durur
geçmişin yükünü taşır her biri
birer anı, birer pişmanlık, birer umut
bir zamanlar sevdiğim bir yüz vardı bende
şimdi yabancı bir suret bakıyor gözlerimden
belki de bu yüzden unutmak istiyorum her şeyi