Bir resim çizdim de derde büründüm
Dert benimle doğdu, ben dertle yandım
Gönül yarasından bir dem süründüm
Ben ne yaptım ise boşuna döndüm
Bir sabah uyandım yüzüm asıktı
Gözlerim doluydu sanki yasımdı
Yüzümdeki çizgiler konuşur durur
Her biri bir yaşanmışlığın izi
Kimisi kahkahadır, kimisi gurur
Kimisi pişmanlık, ömrün denizi
Yalanım olmadı ben doğruydum hep
Şimdi anladım ki her şey bir sebep
Geçmişimle yüzleştim, ben işte buydum.
Yüzümdeki Çizgiler Konuşur
Bir yanıt yazın