Yüzleşmeler atlası bu, kat kat açılan
Her yaprakta bir aynası kırık geçmişin
Ve her kırıkta çoğalan bir benlik, anla
Nasıl savrulduysa köklerinden bir ağaç
Öylece duruyor işte, minesi çatlamış bir düş gibi.
Kaç mevsim geçti, kaç yangın söndü bilmem
Biz bu hesabı neresine yazdık sahi de
Sonsuzluğa mı, hiçliğe mi gözlerin
Tam oradan mı fısıltılarla dolu bir karanlığa.
Bütün yüzler tanıdık, bütün sesler yabancı
Ve bütün anılar, bütün yeminler
Kapıyı çalsan ki bir de, kimse karşında yok
Çaresiz, benim susuşum da hep bundan.
Dün sabaha karşı solgun bir umut belirdi
Sonra bütün umutlar hep birden kayboldu
Kader, kader, belki hepsi bir teselli.
Yüzleşmeler Atlası
Bir yanıt yazın