Kendimi aramıyorum
Kayboldum diye de değil
Belki de hiç olmadım
Olmak da istemedim zaten
Herkes biraz başkasının sureti…
Psikolog olacaktım ben
Susturdum içimdeki sesi
Dediler ki acıdan beslenirsin
Şefkat, merhamet, insaf hep yalan
Git, bir öfke kus da rahatla
Küllük dolsun!
Bende yoksa öfke, anılardan devşirip
Ve zihni ateşe sürüp, üstüne pişmanlık, çaresizliği
Taşırmadan demliyorum
Biliyorum, bilmez miyim bu terapi odasınınnan
Kendimi, benliğimi
Sağaltamayacağımı!
İşte onun içinde de içim burkularak
Benliğimi sürüyorum ateşe
Yüzleşme Terapi
Bir yanıt yazın