Söyledim o suskun aynaya, söyledim, söyledim,
Kırık dökük itirafların arasında kaybolmuş,
Yüzümdeki çizgileri sevmezdi hiç kimse,
Sildim bütün izleri, sildim, sildim.
Kendime bir ziyafet çekiyorum, yalanlarımla dolu;
Çocuk parkında salıncaklar, paslanmış zincirleriyle;
Yazsınlar vicdan azabının hep tek geldiğini,
Kalbim bir yabancı gibi, kendi evimde.
Kederim bir ressamın tuvalinde yarım kalmış bir portre,
Keşke yalnız bunun için affetseydim kendimi.
Yüzleşmelerim birer kabus, aydınlıkta bile,
Ruhumun derinliklerinde saklanan karanlıkla,
Kaçıyorum kendimden, her yeni günde.
Belki de hiç var olmamalıydım.
Yüzleşme Ayini
Bir yanıt yazın