Bu devirde aynalar birer ruhsuz suret,
Yüzler yalan, tebessümler hep birer hayalet.
Hakiki bir nefes aranır, içten bir bakış,
O sıcaklık nerede, o cana yakın akış?
Empati, bir umut, kalplerde yeniden yeşersin.
Çünkü taklitler soluk, ruhu esir eder,
Gerçek olan, kalpten gelen, iz bırakır gider.
Bir dokunuş, bir söz, bir tebessüm yeter,
Yüreklere nakşedilen sevgi baki kalır,
Aynalar sussun artık, ruhlar konuşsun yeter.
Yüzlerdeki maskeler düşsün, gerçeklik belirtsin,
İnsanlık, empatiyle yeniden dirilsin.
Bir yanıt yazın