Yüzeyler

Bir gezegen gibi dönüyor içimde,
Bir umut belki, belki de derin bir kuyu,
Kendi yörüngemde kayboluşum.
Can değilim, cansız da değilim tam,
Ne bir başlangıcım var ne de bir sonum,
Sadece bir an gibi dururum evrende,
Belki bir anı, belki de bir yanılsama,
Bir rüya kadar yakın, bir gerçek kadar uzak,
Kendi boşluğumda yankılanan bir ses.
Ve sessizliğimdir beni var eden.