Yurtsuz şarkılar çağıdır bu, bilirim
dilden düşmüş türküler gibi yalnızız
her notada bir kayıp, bir uzak memleket
her suskunlukta boğulan bir çığlık
Ey serseri keman
çal şimdi bütün yitikleri
Önce dağılan hayalleri getir aklına
kırılan umutları, yalan aşkları anımsa
görelim nelerden vazgeçmişiz sessizce
nelere tutunmuşuz çaresizce bilelim
bedeli ödenmiş midir bu hüznün, söyle
yaşamak
yeni bir melodiye yabancı etse de bizi
Hayatımız duyulduğu kadar coşkulu değil
ama hissedilmez gibi de değil öyle
çoğunu yitirdik belki çoktan
belki söndü birtakım yıldızlar
dostluklar da söndü bir zaman, anılar da
ama unutmayalım
sessizlik de biter bir gün içimizde
Bir yanıt yazın