Yürek Yangınına Övgü

Ne zor, ey zavallı benlik, ne zor
Bunca kalabalıkta kaybolmak!
Bir hiç uğruna yola koyulmak,
Yalan sevdalara kanıp boğulmak.
Feda ettim sana benliğimi,
Vazgeçtim özümden, kendimden.
Bir yangın yeri kaldı benden geriye,
Acıdan yoğrulmuş bir heykele döndüm.
Gözlerim yaş dolu, kalbimde sızı,
Anılar birer ok gibi saplanır durur.
Ah o gülüşün, o bakışın, o sözlerin…
Hepsi birer zehir, ruhumu kemirir.
Yalnızlık bir zırh gibi sarar bedenimi.
Ne acı, ey Tanrım, ne acı,
Yüreği ateşe atmak.
Bir kül yığınına dönüp bakmak,
Sevdaya böyle veda etmek.