Kırık bir cesaretti bendeki
bir sokak lambasının
yalnızlığına emanet edilmiş gibi
köşe başlarında
kederi
Çünkü hep eksildim ben
yani güveydim
sandıktaki
ve kimselerin bilmediği
gizli bahçede kaybolmuş çocuk
Gözlerimi, işte bu yüzden
her seferinde
bir aynaya değdirip
yeniden bulmayı severim
kendimi.
Bir silgiydim ben
yanlışlarımla
ve silinip yeniden
doğmayı bekleyen
Karanlıkta bir mum gibi
eriyerek.
Yürek İzi
Bir yanıt yazın