Yürek İnşaatı

Sessizce yıkıldı, gönül sarayım.
Bir ihanet rüzgarı esti geçti.
Temelsiz sevdamdı, şimdi enkazım,
Umudum çoktan göçtü.
Kederden ördüm duvarlarımı,
Her tuğlası pişmanlık ateşiyle yandı.
Yıkılan hayallerim, enkaz yığınları,
Kırık dökük anılar, her yere saçıldı.
Umutsuzluk çöktü, kalbim virane,
Yine de direniyor bir umut kırıntısı.
Yeniden başlamak ne mümkün, bilmem,
Çünkü her taşında bir yalanın izi var.
Yüreğimde açılan bu derin yarayı,
Hangi mimar onarır, hangi usta sarar?
Belki zamanla silinir acısı,
Belki de sonsuza dek böyle kalır,
Yıkık dökük, harap ve biçare.
Kabullenmek zor olsa da,
Yeni bir temel atmak gerek.
Eski yaraları unutarak.
Küllerimden doğacak yeni bir ben,
Belki daha güçlü, belki daha dirençli.
İhanetin izleri silinmese bile,
Yeni bir yürek inşa edeceğim, sevgiyle.
Belki bu kez daha sağlam olur temeli,
Belki de bir daha yıkılmaz, kim bilir?