Sessizce dinledim, kalbinin sesini.
Bir sır gibi saklı, en derinlerde,
Gizli bir bahar sabahı gibiydi.
Öyle uzak sandım, erişilmez bir yer,
Oysa ne yakınmış, bir nefes kadar.
Her vuruşunda bir umut filizleniyor,
Unutulmuş düşler canlanıyordu.
Bir mazi saklı, bin anlam yüklü,
Aşkın en saf hali yankılanıyordu.
Bırak kendini, dedim, bırak aksın içinden.
Gördüm ki, her kalp bir evrenmiş.
Sonsuz boşlukta kaybolan bir yıldız.
Ve aşk bir köprü, sonsuzluğa uzanan.
Bir ayna gibi yansıttın içimi,
En çıplak halimle gördüm kendimi.
Her kırgınlık, her sevinç bir iz bırakmış,
Yüzünde beliren her çizgiyle.
Bana yeni bir yol çizdin, bilmediğim,
Kendime doğru uzanan ince bir çizgi.
Sonsuz bir merak uyandırdın içimde.
Şimdi biliyorum, her nefes bir sır.
Her bakış bir hikaye, her dokunuş.
Ve yüreğin saklı ikliminde,
Kaybolmak en güzel yolculuk.
Bir yanıt yazın