Sus gönlüm, sabrın âbidesi yükselsin
Sükûtun isyanı feleği çınlatsın.
Varsın yansın içten içe bu ateş,
Zaman, yaraları bir bir onarsın.
Aşkın çölünde bir serap gibisin,
Uzaklaştıkça, daha çok belirsin.
Ey sevda, imtihanınla yoğur beni,
Belki de vuslat, sabrın hediyesi.
Ey kalbim, dayan, bu ayrılık da geçer,
Gönül yarasından nice neşeler biter.
Belki bir gün, hicran diner, yüzün güler,
Unutma, her gecenin sabahı vardır elbet.
Lakin şimdi, suskunluğunda diren,
Feryadını göğe değil, içine gizle,
Zira sabır, gönlün en kıymetli ziynetidir.
Sabret ki, gönlün muradına eresin,
Belki de kader, bir lütuf gösterirsin.
Ey gönül, sükûnetinle şifa bulasın,
Her dert, sabırla nihayet bulasın.
Yüreğin Hicreti
Bir yanıt yazın