Nedir bu içimde yanan ateşler,
Her gün biraz daha körelir hisler.
Bir zamanlar sevgiyle atan bu yürek,
Şimdi sessiz çığlıklarla inler.
Ey hayat, bunca yükü kime verdin?
Ben miyim yoksa bu çileyi çeken?
Her sevinç bir hüzne dönüşür oldu,
Gözyaşlarım deryasında boğulmaktayım.
Sanki ruhum bir zindana hapsoldu,
Çıkış yolu yok, karanlık her yer.
Bu yara kapanmaz, kanar durmadan.
Dert ortağım yalnız yıldızlar şahit,
Bu feryadı duyan var mı bilmem.
Yüreğimin pası silinmez artık,
Ben bu yükü nasıl taşırım bilemem.
Çaresizlik girdabında çırpınırım.
Ne kaldı geriye dünden bugüne?
Yaralı bir kalp, kırık dökük umutlar.
Her nefes bir azap, her an bir işkence,
Bu karanlık dehlizde kaybolmaktayım.
Bir ışık ararım, nafile çabalar,
Ruhumun yangını hiç diner mi bilmem.
Yüreğimin Pası
Bir yanıt yazın