Yüreğimdeki Yabancı

Bu şehirde ben de yolcuyum işte,
Kalabalık içre bir garip nefes.
Gülmeyi unuttum uzunca bir süredir,
Ağlamak da sanki beyhude heves.
Her sokak bir ayrılık türküsü söyler,
Her köşe bir anının izini gizler.
Yüzümde çizgiler, içimde yangın,
Kimse bilmez benim neler çektiğimi.
Yaralı kalbimde dinmeyen sızı,
Hasretle beklerim bir tebessümü.
Ne bir dost var ne de bir yarenim,
Kendime bile yabancı gibiyim.
Sanki bu evrenin en yalnızıyım.
Bir umut belirir,
Sonra kaybolur.
Yine ben kalırım.
Hayaller kurardım, rengarenk düşler,
Hepsi birer birer suya düşüverdi.
Gözlerim karanlığa alıştı artık,
Gönlümde bir fırtına dinmek bilmedi.
Her yeni gün bir önceki günün tekrarı,
Yaşamak mı bu, yoksa bir esaret mi?
Yüreğimdeki yabancı büyüyor durmadan,
Beni benden alıp uzaklara götürüyor.
Eski benliğimden eser kalmadı artık,
Her şey bir yanılsama gibi görünüyor.
Belki de bir gün bu yabancı diner içimde,
Kim bilir, belki o gün ben de değişirim.