Yorgun Şehir Postası

İşim gücüm bundan ibaret,
Kelimeleri taşırım evden eve.
Herkes mektup beklerken.
Ben zarfları dizerim raflara.
Umut tükenir kimi zaman,
Bilmezsiniz kim yazar;
Ben yazarım.
Sitem ederim bazen de,
O da benim görevim;
Bir kalp düşünürüm göğsümde,
Bir dil düşünürüm ağzımda,
Bir el düşünürüm kolumda,
Ne söyleyeceğimi bilemem.
Yüzler solar kimi zaman da,
O da benim kaderim;
Kimi güler, kimi ağlar,
Kimi sever, kimi nefret eder,
Kime ne diyeceğimi bilemem.
Ben postacıyım nihayetinde,
Görevim sadece iletmektir;
Kelime kelime, satır satır,
Yürekten yüreğe,
Ne düşüneceğimi bilemem.