Sessiz bir telaşla çökerken akşam
kentimin üstüne,
unutulmuş bir şarkıyım ben,
dudaklarda yarım.
Dünüm bir toz bulutu,
yarınım sis perdesi,
bugünümse hiçlik.
Yine de beklerim bir dokunuşu
salıncağın paslı zincirine,
belki bir çocuk eli değse,
yeniden başlar hayat.
Yorgun Salıncak
Bir yanıt yazın