Kimi binalar
Gün ışığı vurunca
Yüzlerini gösterirler.
Kusurlu taşları, eğri hatları
Yok sayılan emeği
Fısıldar dururlar.
Kimi insanlar
Yaşanmışlıklarıyla
Kusurlarını sever.
Kimi öfkeler
Saklanır derinde
Gözlerden ırak.
Yüzeye vurunca acıtır
Yakan bir alev gibi
Yok eder her şeyi.
Kimi sevgiler
Örtbas eder her şeyi
Kusurları, öfkeyi.
Bir teselli yumağı
Sarar sarmalar.
Yontulmamış
Bir yanıt yazın