Yitik Zamanların Yıpranmış Sureti

Unutulmuş bir bahçede solgun anılar biriktireceğim
Her bir yaprakta bir pişmanlık izi
Bir kırgınlık nefesi
Silinmez bir hayal daha bırakacağım geride
Belki de yaşanmamış en büyük hevesi gömeceğim
Daha kapının ilk eşiğinde
Kim anlayabilir ki?
Sessizliği, feryadı kim anlayabilir?
Saklı saklı ağlayacağım ona, hissetmeyecek
Ve bu kederle örülmüş kalbim
Duvarlara kanayan bir yara ile
Bir veda feryadı kazıyacak, eyvah ki ne eyvah!
Bu da ötekiler gibi beni delicesine özlediğimi bilmeden
Kaybolup gidecek