Eskimeyen bir şarkı çalıyor içimde,
Unutulmuş bahçelerde dolanıyorum,
Yeniden yeşeren umutlarımla.
Belki de anılar birer yanılsama,
Belki de düşler gerçeklikten uzak,
Ama yine de inanmak istiyorum,
O kayıp coşkunun bir gün geri geleceğine.
Zamanın acımasızlığına rağmen,
Yüreğimdeki ateşi koruyorum,
Yarına dair bir umutla.
Ben coşku adamıyım,
Sevmeye geldim hatıraları,
Öyle seveceğim ki yarına dönerken,
Bütün hüzünler silinecek,
Yeniden doğacak coşkunun sesi,
Karanlık sokaklarda yankılanacak.
Yitik Zamanların Coşkusu
Bir yanıt yazın