Yitik Zamanın İncisi

Nedamet çökmüş sineme, pişmanlık derinde,
Her an bir azap, vicdan azabı içimde.
Yalanlar yankılanır, boş vaatler havada,
Dürüstlük kaybolmuş, hile her davada,
Bir gölge gibi dolaşır, sahtelik alemde.
Gözlerde bir hüzün, kalplerde sızı,
İnanç zayıflamış, kalmamış feri.
Kin büyümüş, sevgiye yer kalmamış,
İnsanlık unutulmuş, merhamet yavaş yavaş silinmiş.
Yüzler maskelenmiş, riya her sözde,
Hakikat gizlenmiş, karanlıkta özde.
Ne çıkar bunca çabadan, boşa geçen ömürden?
Bir umut ışığı ararım, bu çaresiz gönülden,
Belki bir gün aydınlanır, bu karanlık yüzler,
Belki bir gün yeşerir, kuruyan tüm izler,
Belki bir gün silinir, bu sahte düzen.