Yitik Zaman Hüznü

Bir boşluk büyüyor içimde her nefes alışta
Kaybolan masumiyet, yitik bir düş gibi
Ah o çocuk gülüşler, nerede şimdi başta
Her ayrılık bir çığlık, dinmeyen bir sızı gibi
Yüreğim kan ağlıyor, sensiz geçen zamana
Oyun bitti, perde indi çoktan
Yalnızlık şarkısı çalıyor derinden
Bir çare yok, bu amansız yangına
Bir umut yeşertmek ne mümkün artık içimde
Hatıralar birer birer canlanıyor gözümde
Ne kadar yalvarsam da kaderin acı elinde
Savruluyorum sensiz, bilinmez bir yöne doğru
Her şey anlamsız, her şey boş sensiz bu şehirde
Bir sen vardın, bir de o bitmeyen hayaller
Şimdi hepsi birer birer kayboldu gitti
Ne kaldı geriye, bir avuç kül, bir de acı gerçekler
Aşkın masumiyeti, bir masalmış meğerse
Yalanmış tüm sözler, boşunaymış beklemek
Bir günah gibi saklarım seni içimde
Unutamam o ilk bakışın masumiyetini
Sessizce ağlarım, sensiz geçen bu ömre
Yine de vazgeçmem, o güzel hayalinden