Yitik Veda

Kim bilir hangi uzak şehrin yorgun akşamından,
Savruldu kelimelerim, ulaştı mı sana sesim?
Bir bakışındı hayatı sürükledi bilinmez zamandan.
Unutulmuş bir şarkı gibi çalıyorum belleğinde,
Çok değil, bir ömür geçti omuzunda uyuduğum.
Yokluğunda solan bir gül gibi bekliyorum gölgende.
Bir umut, bir veda saklı gözlerinin derininde,
Sen gel, suskunluğumuzu dağıtalım, yeniden başlayalım,
Artık ayrılık acısı sinmesin yüreğimize.