Yitik Umutlar Çağı

Bir yanda siren sesleri yükselir,
Bir yanda yağmur diner usulca.
Tükendi sabır, yoruldu gönül,
Şehir boyunca sürüklenir.
Yüzlerde maskeler, sahte gülüşler.
Beton yığınları arasında sıkışmış ruhlar,
Çiçekler gibi solar umutları.
Telefon ekranında kaybolan hayatlar,
Dokunuşlar sanal, sevgiler yarım.
Her köşe başında bir yalnızlık heykeli,
Sessizce feryat eder geçmişe.
Şimdi de insanlar kalabalıkta,
Gözler yorgun, yürekler kırık.
Nerde o saf, hesapsız sevdalar,
Bir umut kaldı, romanlarda.