Yitik Umudun Şafağı

Sanki bir sis perdesi çökmüş gönül şehrime,
Yolumu kaybetmişim, ulaşamam menzile.
Bir ışık arıyorum, karanlığı yarsın diye,
Umutsuzluk zincirini kırıversin bir anda,
Yeni bir hayat başlasın, yeniden doğuş ile.
Nedir bu içimdeki sızı,
Yoksa bir aşkın mı izi?
Belki de hayatın bir sınavı.
Kader ağlarını örmüş,
Ben ise çaresiz kalmışım.
Yine de vazgeçemem hayallerimden,
Elbet bir gün güleceğim.
Kalbimde bir inanç var,
Tükenmeyen bir umut.
O ışık bir gün belirecek,
Ve beni aydınlatacak.
Biliyorum ki bu karanlık geçecek,
Yeniden doğacak güneş.